کد مطلب:32347 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اعتقادات

از نظر شخصيتي چه شباهتهايي بين حضرت علي و حضرت مسيح وجود دارد؟

درباره شخصيتهاي بزرگ جهان موضعگيريهاي متفاوت و گاه متضاد بسيار ميشود؛ دوستاني پيدا ميكنند كه در راه آنان سر از پا نميشناسند و پروانه وار هستي خود را فداي ايشان ميكنند و به پاس دوستي بدترين شماتتها وسختترين شكنجهها را به جان پذيرا ميشوند. ومتقابلاً، دشمناني پيدا ميكنند لجوج وكينه توز كه به هيچ وجه حاضر نميشوند دست از دشمني خود بردارند وراه صلح و صفا را پيش گيرند.
دوستي و دشمني اين افراد گاه چنان شدّت و وسعت ميگيرد كه حدّ و مرزي نميشناسد و زمان و مكان را در مينوردد و به زمانهاي بعد و مكانهاي ديگر نيزدامن ميكشد. شدّت و دامنه اين نفوذ بستگيِ كامل به عظمت و علوّ شخصيت انسان دارد.
در ميان شخصيتهاي بزرگ جهان هيچ كس به اندازه حضرت علي(ع)مورد داوريهاي ضد و نقيض واقع نشده، در صحنه جذب ودفع، محلّ توجه دو قطب مخالف قرار نگرفته است. از ميان شخصيتهاي عظيم انساني شايد فقط حضرت مسيح(ع) را بتوان از اين حيث مانند حضرت علي(ع) دانست، زيرا وي نيز، در قلمرو دوستي ودشمني، توجّه دو گروه كاملاً متضاد را به خود جلب كرده است و از اين لحاظ يك نوع مشابهت ميان اين دو رهبر آسماني مشاهده ميشود.
حضرت مسيح، به پندار غالب مسيحيان جهان، همان خداي مجسّم و متجسّد است كه براي نجات بندگان خود از گناه موروثي از پدر (حضرت آدم) به زمين آمد و سرانجام مصلوب شد! او در نظر عامّه مسيحيان، جز الوهيت شخصيت ديگري ندارد.
در برابر آنان، يهوديان در جناح كاملاً متضاد قرار گرفته، آن حضرت را به افترا و دروغگويي متهم كردهاند و شنيعترين تهمت را، كه قلم از ذكر آن شرم درد، به مادر پاك او نسبت دادهاند.
يك چنين تضادي در باره حضرت علي(ع) نيز همواره وجود داشته است. گروهي به جهت كميِ ظرفيت و كوتاهي فكر، از فرط علاقه، سرور يكتاپرستان را تا مقام الوهيت بالا برده، كرامتهايي را كه از آن حضرت در طول زندگي ظاهر شده است گواه خدايي او گرفتهاند. اين گروه، متأسفانه نام مقدّس «عَلَوي» را بر خود نهادهاند و هم اكنون افراد زيادي از مشرب آنان پيروي ميكنند. جاي تأسف است كه دستگاه تبليغيِ شيعه تاكنون نتوانسته است از اين عواطف سرشار بهره برداري كند و چهره واقعي حضرت علي(ع) را به آنان بنماياند وايشان را به صراط توحيد ويكتاپرستي، كه امير مؤمنان(ع) خود افتخاري جانبازي در آن راه را داشت، رهنمون شود.
در برابر اين گروه، از نخستين روزهاي خلافت ظاهريِ امام(ع)، دستهاي عداوت او را به دل گرفتند و پس از مدّتي به صورت گروههايي به نام «خوارج» و «نواصب» در آمدند. پيامبر اكرم(ص) از ظهور اين دو جناح منحرف در زمان حكومت امير المؤمنين كاملاً آگاه بود و در يكي از سخنان خود به حضرت علي(ع) چنين فرمود:
«هَلَكَ فيكَ اثْنانِ: مُحِبٌّ غالٍ وَ مُبْغضٌ قالٍ» (نهج البلاغه/كلمات قصار/شماره117).
دو گروه در راه تو هلاك ميشوند: گروهي كه درباره تو غلو كنند و گروهي كه با تو دشمني ورزند.
يك مشابهت ديگر نيز ميان حضرت علي(ع) و حضرت مسيح(ع) و جود دارد و آن مكاني است كه اين دو شخصيت در آنجا ديده به جهان گشودند.
مسيح(ع) در سرزمين مقدّسي به نام «بيت الَّحْم» (كه غير از بيت المقدس است) به دنيا آمد و از ين لحاظ بر ساير پيامبران بني اسرائيل يك نوع برتري يافت. وسرور آزادگان در سرزمين مقدّس مكّه ودر خانه خدا، كعبه، به طور اعجاز آميز ديده به جهان گشود واز قضا در خانه خدا (مسجد كوفه) نيز شربت شهادت نوشيد و در برابر آن «حُسن مطلَع» برخوردار از «حسن ختامي» شد كه كاملاً بي سابقه بود و شايسته است كه در وصف او گفته شود: «نازم به حسن مطلع و حسن ختام او».

---

فروغ ولايت
آية الله جعفر سبحاني